دیسترس اخلاقی در پرستاران و ارتباط آن با فرسودگی شغلی

دیسترس اخلاقی یکی از موضوعات شایع مطرح شده در زمینه اخلاق پزشکی است و به حالتی اطلاق می گردد که فرد در آن علی رغم داشتن آگاهی و توانایی برای عملکرد اخلاقی، تحت شرایط موجود از انجام عمل صحیح اخلاقی ناتوان است. اهمیت این پدیده تا آنجایی است که در صورت وقوع می تواند تأثیرات متفاوتی را بر عملکرد پرستاران و همچنین کیفیت مراقبت ارائه شده توسط آن ها داشته باشد. یکی از تأثیرات مهم دیسترس اخلاقی بر زندگی کاری پرستاران، فرسودگی بوده که خود می تواند عواقبی همانند خستگی از محیط کار و عدم رضایت شغلی را به دنبال داشته باشد. لذا در این راستا مطالعه مورد نظر با هدف تعیین ارتباط بین دیسترس اخلاقی پرستاران با فرسودگی شغلی آن ها در پرستاران بیمارستان های آموزشی شهر کرمان انجام شد. روش انتخاب نمونه سهمیه ای بوده که با توجه به حجم نمونه مورد محاسبه و تعداد پرستاران در بیمارستان های مورد بررسی انتخاب شده و اطلاعات مورد نظر توسط پرسشنامه دیسترس اخلاقی کورلی [i] و فرسودگی شغلی ماسلاچ [ii] جمع آوری گردید. نتایج داده ها نشان دهنده وجود ارتباط مثبت و معنی داری (0/05>p) بین شدت (0/4=r) و تکرار (0/8=r) دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در واحد های مورد پژوهش بود. میانگین شدت دیسترس اخلاقی در واحدهای مورد پژوهش (3/54=m) و میانگین تکرار آن (3/11=m) بوده و همچنین میانگین فرسودگی شغلی در پرستاران در این مطالعه (4/5=m) گزارش شد. با توجه به این نتایج، لزوم ارائه راهکارهایی در جهت پیشگیری و کنترل هرچه بیشتر دیسترس اخلاقی در پرستاران و در نتیجه جلوگیری از عواقب متعدد آن احساس می شود. پی نوشت ها [i]. colly [ii] . maslach